Στην ψυχή και στην ματιά μας
Στη ζωή, στα όνειρά μας
Στην ανύπαρκτη χαρά μας.
Το χαμόγελό σου θάναι ,
οδηγός να περπατάμε
τίποτε πια δε ζητάμε
κι ας μη φαίνεται…πονάμε.
Είσουν το νερό στη βρύση
Ένα γέλιο από τη φύση
Μια πνοή που έχει αφήσει
Κι άλλο δεν θα κελαηδήσει.
Πώς να πούμε ότι μπορούμε
Ότι, ναι θα προχωρούμε…..
Σε ΄όλα μέσα αυτά που ζούμε
Μέχρι να ανταμωθούμε.
Κ.ΚΑΤΕΧΗΣ
ΜΑΗΣ 2007