ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΑ – ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ
Τί συμβαίνει στον πλανήτη Γη αδέλφια Έλληνες,
ωσάν να ζούμε σε ένα ψέμα ή σε ένα παραμύθι.
Όλα τριγύρω καταστρέφονται με γρήγορο ρυθμό
και στον γκρεμό καταποντίζονται τα όνειρα του κόσμου.
Κανείς δεν ξέρει πιά από πού να φυλαχτεί για να γλυτώσει,
μέσα στο σπίτι του ο άνθρωπος κλείνεται φυλακή,
τα δικαιώματα που είχε κατακτήσει με ιδρώτα και με αίμα
χάνονται μέσα σε παράνομους κανόνες και εντολές
που έρχονται από σωτήρες εθνικούς και πληρωμένους.
Το δίκιο των παιδιών και των αθώων πνίγεται με βία
με καπνογόνα στις πλατείες και στα κλεισμένα πάρκα.
Πού να σταθεί και πού να ξαποστάσει, ούτε η μάνα ξέρει
μέσα στης πόλης τα κλειστά κλουβιά που περιμένουν.
Πλευρά σπασμένα, χέρια κομμένα και κλειδωμένα στόματα
κάθε πρωί που ξημερώνει πνίγεται και ένα ακόμη όνειρο.
Κι άλλη μια μάνα κλαίει το γιό που της στερήσανε οι πληβείοι.
Πού βρέθηκε στ’ αλήθεια τόση δύναμη και τόσο μίσος
σ’ αδέλφια που υπακούν σε διαταγές αδίστακτων λεγεωνάριων;
Πού βρέθηκε τόση μανία για τον πλούτο και την δόξα
και τόση δίψα για την ένοχη και την ξεδιάντροπη εξουσία;
Μέγα κυνήγι έχει γίνει η ζωή μέσα στον ξέφρενο πλανήτη
που άσκοπα παλεύει να ισορροπήσει την μαγεία της φύσης,
την μαγεία του σεβασμού, της ευγένειας και της αγάπης
για τα λουλούδια, τα φυτά για τα βουνά και τις πλαγιές
για τα ποτάμια και την θάλασσα, τις λίμνες και τα αστέρια.
Κλείσαν τον άνθρωπο σε μια παγκόσμια φυλακή
και του αρπάζουν μέρα νύχτα τα όνειρά του.
Με μια προτεταμένη σύριγγα απ’ το πρωί τρομοκρατούν
και μέχρι αργά το βράδυ τον πιέζουν να πεθάνει.
Κάποιοι αρνούνται, κάποιοι αντίσταση δεν φέρνουν
κάποιοι χωρίς μιλιά αναρωτιούνται και υποφέρουν.
Μα ο δρόμος στην καταστροφή έχει πιά ανοίξει
και διάπλατη η πόρτα του Άδη περιμένει να διαβεί
από τα πλήθη που προδόθηκαν με τόσο μίσος και αδικία.
Μα πώς μπορούν να κλείσουν τα όνειρά μας φυλακή
και ούτε ένα βράδυ δεν αφήνουν πιά να ονειρευτούμε…!
Από τί τάχα είναι φτιαγμένοι τούτοι οι άθλιοι κακοί
πόση αγανάκτηση μπορούν να παραδώσουν σε κομμάτια…!
Είναι το δίκιο αυταπάρνηση και συνεχής αγώνας
και δεν υπάρχει κάποιος που μπορεί να αντισταθεί
σε τόση βία και και σε τόση βιοπάλη πώς να δεις το φως
και πως να βρεις το δίκιο σου που σέρνεται σαν φίδι.
Να πολεμήσεις δεν μπορείς δίχως σπαθί κι ασπίδα
με χημικά και δακρυγόνα σε ποτίζουν στις πλαγιές
κάθε βουνού και κάθε έρημης πλατείας που ξενυχτάς.
Μες τον καπνό και την κραιπάλη να ανασάνεις δεν μπορείς
δεν βρίσκεις λόγο πια να βρεις τον κεραυνό που σου ανήκει
και να τον σπείρεις όπου χέρσα και μποστάνια δεν καήκανε.
Σε έχουν τρομάξει, σου έχουν κόψει τις κορφές των ουρανών
τα δέντρα τώρα είναι πιά κι αυτά καμένα σαν τα μάρμαρα,
σπασμένες πέτρες, σαν κορμιά που μέτραγες αυτά τα χρόνια
σαν τα μυαλά που ξεριζώθηκαν στα πέρατα της αυτής της Γης,
νιάτα που λάμπανε σαν άστρα στου ήλιου στην μεγάλη Ανατολή.
Και τώρα γέρνουν σε άλλη Μάνα το κεφάλι να’ βρουν στοργή
και να ακουμπήσουν σε δυό μάτια κατακόκκινα απ΄το κλάμα.
Μα πώς το αντέχεις τα όνειρά σου να σου κλέβουν οι κακοί
να μην αφήνουν πιά ελπίδα και ανάσα αντίκρυ να περάσεις…!
Πώς αντέχεις, πότε επιτέλους θα σηκώσεις το κεφάλι το βαρύ
πότε θα πείς τα λόγια εκείνα που πετούν φωτιά και αίμα
πότε θα ρίξεις στον Καιάδα τους φονιάδες της πατρίδας μας..;
Πότε… γιατί υπάρχει κάποια δύναμη κρυμμένη μες τη γη
και σιγανά σου ψιθυρίζει λόγια ωραία που σου αρέσουν .
Λόγια γλυκά γεμάτα Φως και σαν μια πανάρχαια μαγεία,
για να σου δώσουν δύναμη να μπεις μπροστάρης στον καυγά
να καθαρίσεις τον χαμένο χρόνο που σου στέρησαν .
Να πας στα χέρσα και καμένα σου χωράφια και αυλές
και να φυτέψεις πάλι δέντρα που θα μεγαλώσουν ξαφνικά.
Όλα ότι σου κάψανε και σου κατέστρεφαν να ξαναφέρεις
ότι απόχτησες τα χρόνια της μεγάλης ευτυχίας και αρχής.
Να πολεμήσεις με τα χέρια σου γυμνά και το μυαλό δεμένο
σε γράμματα εκείνης της πανάρχαιας σχολής των πατεράδων
εκείνων που χιλιάδες χρόνια μίσησαν αυτοί που σε χτυπάνε.
Πάρε δυνάμεις, και ανάσανε βαθιά, η θεία δίκη περιμένει
έχεις πολλά να δώσεις στο ξεκίνημα αυτού του άγριου πολέμου.
Πάρε μαζί σου και τα Αδέλφια που πεθαίνουν στα παγκάκια
ψάχνοντας ένα ψίχουλο και μια στρωσιά από γλυκό αλάτι .
Πάρε μαζί σου την φωνή των πληγωμένων Κολοκοτρωναίων
και την ιαχή των οπλιτών του Μεγαλέξανδρου και του Λεωνίδα.
Πάρε τη φλόγα των Θηβαίων και την βιά των Σπαρτιατών
μαζί με την φλογέρα του Απόλλωνα να σου κρατάει στην μάχη.
Έχεις τόσα πολλά πολεμοφόδια που ανοίγονται μπροστά σου
για να σε κάνουν μέγα νικητή και άτρωτο ωσάν τον Αχιλλέα.
Του κόσμου το τελείωμα τόσο εύκολα δεν πρόκειται να γίνει
Τούτα τα χτήνη που κατάφεραν να γίνουν κυβερνήτες σου
δεν πρόκειται, όσα κι αν έχουνε χρυσάφια και στρατούς μαζί
να πλησιάσουν την επόμενη μέρα της Ανάστασης του Έθνους
ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΕΧΗΣ ΚΑΝΑΤΑΣ
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΜΑΡΤΗΣ 2021
