Αρχαία τέφρα σκέπασε την δοξασμένη Χώρα
και δεν φυσάει ο άνεμος να διώξει την ντροπή,
χωρίς φωτιά τα όνειρα στον ύπνο ξαποσταίνουν
και συ ξυπνάς χαράματα να δεις την καταχνιά.
Αρχαία μεγάλη και τρανή, είναι η σιωπή στο στόμα
δεν κόβει ούτε ανασταίνεται ούτε θωρεί σημάδι.
γίνεται μόνο αντίβαρο στου πόνου την αγρύπνια
ώσπου να πείς τη μαγική τη λέξη που ποθούσες.
Βαρύς ο λόγος και η γραφή στα μάρμαρα που γέρνουν
ασήκωτη και αβάσταχτη η ώρα της αλήθειας,
με του οπλίτη σπαθί του ήρωα την ασπίδα
έχτισες τείχος υψηλό στα σύνορα της πόλης.
Έφτασες όμως είτε αργά, είτε με γνώση και αίμα
κι απόθωσες την σκέψη σου στην ρίζα της Ελιάς.
Εκεί που στέριωσε σαν χτες η όψη της ομίχλης
και σκέπασε σε μιαν νυχτιά την τέφρα την Αρχαία.
ΚΩΣΤΑΣ Δ. ΚΑΤΕΧΗΣ
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 2022