ΓΟΒΕΣ
Ωραία παπούτσια! ψιθύρισε,
κυττώντας τη βιτρίνα….
αν και έχω κι άλλα,θά’θελα
να έχω και αυτά.
Κι αν δεν μου φτάνουν τα λευτά
λέω πως κάποιονε θα βρώ ,
τρόπο να τα ‘ποχτήσω.
Ο μάγκας χαμογέλασε
πλησίασε στην πόρτα
<<καλώς την όμορφη >>
γλυκά ψιθύρισε ,<<περάστε>>.
Εκείνη κοντοστάθηκε
κάνοντας πως διστάζει,
τα μάτια όμως καρφωμένα
και στη βιτρίνα κολλημένα.
Αν σας αρέσουν τα γοβάκια ,συζητάμε,
είπε σιγά ,
κι αυτή τον ακολούθησε
σαν σκλάβα στο χαρέμι.
<<Δέν είναι ανάγκη να πληρώσεις μετρητά>>
λέει πονηρά……
και κείνη έκανε πως δεν καταλαβαίνει.
<<Άκου κουκλάρα μου >>, της λέει έτσι στά ίσα
<<μπορείς αν θέλεις να πληρώνεις λίγο λίγο,
όχι με χρήματα,απλώς με λίγο χρόνο,
μια -δυό φορές την εβδομάδα ,στα κρυφά
εσύ απ’ τον κόσμο σου, και γώ απ’ τον δικό μου>>
Εκείνη πήρε το πακέτο με μιά άνεση,
και βγήκε έξω στην πλατεία χαμογελώντας.
Αυτά τα πόδια που θα ανοίγουν
μιά-δυό φορές την εβδομάδα,
θά φορούν αυτά τα υπέροχα παπούτσια
κάθε μέρα.
DINO KANATA