ΓΥΝΗ ΚΥΟΦΟΡΟΥΣΑ
(Αφιερωμένο στην κόρη μου Αναστασία)
Με της Μητέρας το άγιο Φως που γεύτηκες και πήρες
κι απόκτησες μες το κορμί κι άλλης καρδιάς τον χτύπο
σαν μεγαλώνει κάθε αυγή το κύτταρο που λάμπει
γίνεται μες στην αγκαλιά έμβρυο που θεριεύει.
Χάιδεμα, λες και τ’ άνθησε η Αθηνά η Παλλάδα
με τον Ερμή στις χούφτες του δροσόνερο να φέρνει
την αγιασμένη σου πληγή και τον καρπό που αστράφτει.
να πλένει με του Απόλλωνα τη λύρα στ’ ακρογιάλια
‘’Μάνα’’, λέξη μοναδική λέξη αγαπημένη
ώ μαγικό ξεχωριστό, το θαύμα των ονείρων.
Γλυκιά η σκέψη και η Ζωή που φέρνεις για τον κόσμο
η ευλογία των Θεών και των Μουσών η γλύκα.
Μέγιστη όλων προσφορά η Νιά η κυοφορούσα
που μέσα από τα σπλάχνα σου Ζωή επαναφέρεις.
Εύγε Μητέρα, προσκυνώ το κάλλος την προσφορά σου
στον κόσμο τούτο τον σκαιό δίνεις το Φως με πόνο.
Χαμόγελα έρχονται πολλά με του μωρού το κλάμα
Και δίνουν στην αυγή φτερά και στην καρδιά σου χάδια
Μάνα δεν είναι λέξη απλή, είναι η μελωδία
όπου οι χτύποι της καρδιάς ασπάζονται το Σύμπαν.
και ζωντανεύουν στις αυλές και στα λευκά πεζούλια
με του παιδιού τις μυρωδιές και τις φωνές στα αλώνια.
Τί λόγια και πόσες ευχές να σε ευχαριστήσουν
για το καλό που έφερες, πού μόνο εσύ προστάζεις.
Το Φως του κόσμου όλο Εσύ, για τη Ζωή που δίνεις
να συνεχίζεται η αρχή και να ξεχνά το τέλος.
Σε ευχαριστούμε ολόψυχα, θερμά και τιμημένα
Ατέλειωτη Μάνα Εσύ, Μητέρα, Συμβία, Γυναίκα.
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΕΧΗΣ
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
2020
