ΓΥΡΙΣΜΟΣ
Μιά καλημέρα ήλθα να πώ
και μια παλιά συγνώμη,
απ’τον καιρό της μοναξιάς
που σμίλεψαν οι πόνοι.
Δειλά την πόρτα σου χτυπώ
χαμογελώ με τρόπο
λίγα λουλούδια αγκαλιά
απ’ τον χαμένο τόπο.
Ανοίγεις και ξανακοιτάς
χωρίς να το πιστεύεις,
ναι εγώ είμαι στην πόρτα σου
άνοιξε και μή φεύγεις.
Το βλέμμα σου ακίνητο
τα μάτια σου κλαμένα
ίσως γιατί με ξέχασες
και δεν θυμάσαι εμένα.
Μα ανοίγεις και δειλά μου λές
πού ήσουν τόσα χρόνια;
και γώ περίμενα χωρίς
ανάπαυση αιώνια.
Και τώρα που ήλθες ξαφνικά
τί θέλεις από μένα,
αφού τα χρόνια πέρασαν
κι όλα είναι γερασμένα;
Τίποτε, έτσι πέρασα
τώρα που βρήκα χρόνο
μία συγνώμη να σου πώ
για τον χαμένο χρόνο.
Για τις χαμένες μας στιγμές
τίς μέρες και τα χρόνια
που μείνανε μετέωρα
σαν τις Ελιάς τα κλώνια.
Μία συγνώμη ταπεινή
χωρίς φωνές και τύπους
αφού τα χρόνια στην καρδιά
απάλυναν τους χτύπους.
Κ.Δ.ΚΑΤΕΧΗΣ
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΑΠΡΙΛΗΣ 2020
