ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ
Κρατείς το Φως με σιγουριά
αιώνες των αιώνων
και ξεφυτρώνει από τη γή
γνώση χιλιάδων χρόνων,
η λάμψη φέγγει στα βουνά
και στων παιδιών τα μάτια
και τάζει η δόξα λευτεριά
στης γης τα μονοπάτια
Ελλάδα των ιερών ναών
και των σοφών μαγεία
φέρνεις στη γη τον στοχασμό
και στην ψυχή ευλογία.
Λάμπεις ολόρθα στων Λαών
τα μάτια που σε καίνε
κι από χαρά και λογισμό
χαμογελούν και κλαίνε.
Δεν ζήτησες για το καλό
στον κόσμο που δωρίζεις
ούτε μια λέξη να ακουστεί
που μόνο εσύ γνωρίζεις.
Πέρασαν χρόνια και στιγμές
χαράχτηκαν στο κύμα
με τους νεκρούς σου να μιλούν
από της γης το μνήμα.
Να στέκονται αγέρωχοι
στης μνήμης τα σαλόνια
και να προστάζουν τους Θεούς
να μάχονται αιώνια.
Για το καλό και την μαγιά
στου κόσμου το συνάφι
να φέγγει απ΄ την Ανατολή
στη Δύση σαν χρυσάφι
Αιώνια φλόγα στις κορφές
βουνών και οριζόντων
καρδιές γεμάτες και γενεές
πολλών σπουδαίων Αρχόντων.
Κ.Δ.ΚΑΤΕΧΗΣ
