Ένα τραγούδι για την Αγάπη
Είπα να γράψω σήμερα για την αγάπη ένα τραγούδι
Χωρίς να πω για μάτια κόκκινα και χείλη δακρυσμένα.
Από εκείνες τις αγάπες τις παλιές που με πονέσανε
αφού με τόσες αδικίες τα χρόνια εκείνα ήτανε χτισμένα
Είπα να δώσω στην αγάπη ένα κρυμμένο εισιτήριο
να μπει στου κόσμου τη γιορτή και να χαρίσει δώρα.
Και μες στο τραίνο, στης χαράς στο δρομολόγιο
να φτάσει τέρμα στης καρδιάς την ανηφόρα….
Δεν φταίς εσύ ούτε και εγώ
Κανείς δεν ήξερε πως φτάνει ένας χτύπος.
Τη μια στιγμή να σε θωρώ
την άλλη να σε παίρνει ένας τρίτος.
Μα αν η αγάπη απ’ το χέρι σε κρατάει πάντα δυνατά
και σε πηγαίνει κάθε τόσο στα πιο όμορφα τα μέρη,
πώς να σκεφτείς αν θα ‘ρθει πάλι εκείνη η βραδιά
που σε άλλα αστέρια κι ουρανούς η αγάπη θα σε φέρει.
Είπα να γράψω σήμερα για την αγάπη ένα τραγούδι,
μα δεν μου φτάνουν χίλιες λέξεις πού ’χω στο μυαλό
σαν να βαραίνει η κούραση τα μάτια που δεν κλείνουν
αφού τσ’ αγάπης η πληγή ποτέ δεν βγαίνει σε καλό…..
Δεν φταίς εσύ ούτε και γώ
μη με κουράζεις δεν μπορώ την ανηφόρα
μακρύ το τέρμα λές και συ
φωνάζοντας κάθε στιγμή προχώρα.
ΚΩΣΤΑΣ Δ. ΚΑΤΕΧΗΣ
