ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ
Πάω στο χτές με κουρασμένο το μυαλό
και με δυνάμεις που έχουν τώρα τελειώσει,
κάποτε θά’ταν σαν περίπατος απλός
σήμερα όμως μ’ έχει η ανάμνηση προδώσει.
Αναπολώ την νοσταλγία απ’ τα περασμένα
δένοντας σκέψεις και λυγμούς με την σιγή
με της σιωπής την εύκολη όψη που με καίει
και την υπέρτατη απάτη στη φυγή.
Δύσκολος δρόμος για έναν άντρα κουρασμένο
που μόνος έμεινε το τέρας να χτυπά
δίχως μιά λέξη ούτε ένα μονοπάτι
και την αγάπη μες το κύμμα να σιωπά.
Λίγα τα βήματα κι αργά, στα περασμένα,
μπαίνω σε μέρες που ζητούν αναστολή
τα μάτια υγρά αναπολούν τα καλοκαίρια
τον Μέγα Ήλιο, που xωρίζει η Ανατολή.
Στον Παρνασό μια μικρή στάση η Ζωή μου
για να αγναντέψω λίγη γνώση απ’ τους Δελφούς
να ανασάνω πρίν χαράξει το όνειρό μου
και να αντικρύσω τους χαμένους Αδελφούς.
Έρημη Χώρα σε τυλίξανε οι φλόγες
μιας αυταπάτης που σε γέμισε οργή
και γω στημένος στην κορφή να σε γυρεύω
για να αγκαλιάσω τη ματιά σου με στοργή.
Κ.Δ.ΚΑΤΕΧΗΣ
ΙΟΥΝΙΟΣ 2020
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
