Αν σκεφτούμε πως ξεκίνησε η ιδέα της Ελληνικής επανάστασης εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας θα δούμε ότι αυτό έγινε πολλά χρόνια πριν το 21 και συγκεκριμένα την εποχή που άρχισε να μεγαλώνει το κύμα της αναγέννησης στην Ευρώπη αμέσως μετά τον μεσαίωνα όταν κατάλαβαν οι Ευρωπαίοι ότι με τον σκοταδισμό των παπικών και θρησκόληπτων αντιλήψεων δεν θα πήγαινε η ανθρωπότητα πουθενά. Αμέσως λοιπόν την Ευρώπη άρχισαν να κατακτούν οι σχολές των Ελλήνων διδασκάλων και Σχολαρχείων όπου άρχισε δειλά- δειλά να προωθείται η Ελληνική φιλοσοφία και τα αρχαία κείμενα των σοφών της αρχαίας Ελλάδας.Η ανακάλυψη ξανά των αρχαίων κειμένων και η εφεύρεση της τυπογραφίας εκδημοκράτισαν τη μάθηση και επέτρεψαν την ταχύτερη διάδοση των ιδεών. Αμέσως μετά ήρθαν να συμβάλλουν προς την δημιουργία της βάσης για την εξέλιξη της Αναγέννησης στην Ευρώπη μεγάλοι επιστήμονες και σπουδαίοι άνθρωποι των τεχνών και της μεταρρύθμισης όπως ο Κοπέρνικος ο Ντα Βίντσι, ο Μποτιτσέλι ο Μπουοναρότι και τόσοι άλλοι που έδωσαν ένα φρέσκο αέρα στην σκέψη του τότε κόσμου που άρχισε να βασίζεται στην Αρχαία Ελληνική φιλοσοφία και ιδέα των μεγάλων συγγραφέων όπως ο Αριστοτέλης ο Πλάτωνας και ο Σωκράτης.
Η αναγέννηση έδωσε φτερά στο Ελληνικό πνεύμα και αμέσως άρχισε να καλλιεργείται η ιδέα της Ελλάδας σαν χώρα με λευτεριά και ανεξαρτησία από τους Ευρωπαίους διανοούμενους οι οποίοι με τους Έλληνες της διασποράς άρχισαν να ρίχνουν τον σπόρο της επανάστασης σε πολλά διαφορετικά μέρη της Ευρώπης και του τότε κόσμου.
Το 1814 με την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας ο Ξάνθος ο Σκουφάς και ο Τσακάλωφ χωρίς να παραλείπουμε τον μεγάλο δάσκαλο του γένους Αδαμάντιο Κοραή, πέρασαν το μήνυμα της εξέγερσης και οι ετοιμασίες για την μέρα της επανάστασης δεν άργησαν να βρουν ανταπόκριση από την Μολδοβλαχία μέχρι την Κρήτη και ο Ρήγας Φεραίος με τα καυτά του ποιήματα και τον Θούριο έκαναν τη φλόγα των Ελλήνων να καίει και να γεμίζει την καρδιά τους για λευτεριά και ανεξαρτησία. Υψηλάντης, Κολοκοτρώνης ,Ανδρούτσος , Καραϊσκάκης, Διάκος, Μακρυγιάννης, Μαυρομιχάλης , Παπαφλέσσας, Τζαβέλας , Μιαούλης, Κανάρης, Μπότσαρης , Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρογένους και τόσοι άλλοι ήρωες της επανάστασης έδωσαν τη ζωή τους και το βιος τους για να ελευθερωθεί η πατρίδα και να γνωρίσει ο Έλληνας ελευθερία και να μην είναι πια σκλάβος των Τούρκων.
Η Ιστορία μας είναι γεμάτη από ένδοξες σελίδες για την επανάσταση που ξεκίνησε με πολύ λίγες πιθανότητες, αλλά οι Έλληνες ήταν τόσο παθιασμένοι με την ιδέα της ανεξαρτησίας που δεν τους σταμάτησε τίποτε. Εκεί έδειξαν ότι μόνο για λίγο αν μονιάσει ο Ελληνικός Λαός τότε μπορεί το θαύμα να γίνει πραγματικότητα. Η επανάσταση όμως αν και πέτυχε και οι καπεταναίοι κατανίκησαν τους Τούρκους δεν κατάφεραν να κατανικήσουν το Οθωμανικό κατεστημένο των τσιφλικάδων και των κοτζαμπάσηδων και η Ελλάδα δεν κατάφερε να ανασάνει τον αγέρα της λευτεριάς για πολύ. Ο μεγάλος μεταρρυθμιστής και ιδρυτής του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους Ιωάννης Καποδίστριας δολοφονείται και σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα από την ανεξαρτησία η χώρα μπαίνει σε νέες περιπέτειες που είναι και ο εσωτερικός εχθρός του Ελληνικού λαού.
Σαν άλλος Σωκράτης ο Κολοκοτρώνης φυλακίζεται και πολλοί άλλοι ήρωες του 21 εκτοπίζονται και καταδικάζονται για εσχάτη προδοσία από τους σφετεριστές της εξουσίας του μικρού κρατιδίου που είχε γίνει το όνειρο πολλών ηρώων της επανάστασης.
Πολλοί αγωνιστές αφορίστηκαν και από την εκκλησία όπου οι υψηλά ιστάμενοι στον κλήρο απολάμβαναν ακόμη τιμές και αγαθά κεκτημένα επί Τουρκοκρατίας τα οποία δεν ήθελαν να παραδώσουν.
Το κράτος των τσιφλικάδων και των κοτζαμπάσηδων κατάφερε να κρατηθεί με πλάγια μέσα και οι περισσότεροι ήρωες και αγωνιστές ξεχάστηκαν και παραγκωνίστηκαν ώσπου απέθαναν από τη φτώχεια και την πείνα. Η ιστορία μας είναι γεμάτη από χιλιάδες ένδοξες σελίδες για τις μάχες και τις συγκρούσεις μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων. Η πολιορκία και έξοδος του Μεσολογγίου, η καταστροφή των Ψαρών, η μάχη των Δερβενακίων, το χάνι της Γραβιάς , η ναυμαχία του Ναβαρίνου και χιλιάδες άλλες χρυσές σελίδες για την επανάσταση του λαού των Γραικών ενάντια στην απέραντη Αυτοκρατορία των Οθωμανών.
Μεγάλοι ποιητές και μεγάλοι ζωγράφοι εξύμνησαν και φιλοτέχνησαν αντιστοίχως την Ελληνική επανάσταση που έγινε η έμπνευση πολλών και ξεκίνησαν και άλλες επαναστάσεις για ανεξαρτησία άλλων χωρών στον κόσμο. Η Ελλάδα έδωσε στον κόσμο άλλη μια φορά ένα παράδειγμα για το πόσο σημαντικό είναι το ιδανικό της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Παρ όλες τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες κατάφερε με πολύ αίμα και κόπο να ξεκινήσει το μικρό κρατίδιο των Ελλήνων που είχε γίνει όραμα πολλών εκατονταετιών.
Η Ελληνική Επανάσταση υπήρξε ιδιαίτερος σταθμός της ιστορίας του Νεώτερου Ελληνισμού, καθώς οδήγησε στην ίδρυση του Ελληνικού κράτους. Ενέπνευσε τις επόμενες γενεές των Ελλήνων για διαδοχικές απελευθερωτικές εξορμήσεις και σε καιρούς δοκιμασίας τις εμψύχωσε για υπομονή και αντίσταση.
Τον επόμενο αιώνα, καθώς μικρό μόνο τμήμα των ιστορικών ελληνικών χωρών περιλαμβανόταν στο νέο κράτος, η προσπάθεια υλοποίησης της Μεγάλης Ιδέας, της διεύρυνσης δηλαδή των ελληνικών συνόρων ώστε να περιλάβουν το σύνολο των περιοχών αυτών, αποτέλεσε βασικό άξονα της ελληνικής πολιτικής.
Η κοινή επιδίωξη των υποστηρικτών τόσο της μοναρχίας όσο και αβασίλευτων πολιτευμάτων κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, η δημιουργία πολιτεύματος “παραστατικού”, δηλαδή κοινοβουλευτικού και συνταγματικού, επιτεύχθηκε με την Επανάσταση του 1843, ως αποτέλεσμα της συμμαχίας φιλελεύθερων επικριτών της απόλυτης οθωνικής μοναρχίας και των παραγκωνισμένων προεστών.
Η Ελληνική Επανάσταση ήταν η μόνη από τις φιλελεύθερες επαναστάσεις των ετών 1820-1822 που ευοδώθηκε. Έτσι, τη δεκαετία του 1820 η Ελλάδα έγινε η πηγή έμπνευσης του διεθνούς φιλελευθερισμού και προκάλεσε το κίνημα του Φιλελληνισμού ενώ το ελληνικό ζήτημα απασχόλησε την ευρωπαϊκή διπλωματία επί δώδεκα χρόνια. Παρέσυρε τις κυβερνήσεις Μεγάλων Δυνάμεων να ενδιαφερθούν θετικά για την τύχη της, να συνεργαστούν και να υπογράψουν Πρωτόκολλα και Συνθήκες για την αίσια έκβασή της, σε αντίθεση με την τότε πολιτική τους. Απετέλεσε, έτσι, ισχυρό πλήγμα για το καθεστώς της Ιεράς Συμμαχίας και σήμανε το θρίαμβο της αρχής των εθνοτήτων. Καθώς ο γλωσσικός εξελληνισμός των αλλόφωνων εγγράμματων ορθοδόξων άρχισε να ταυτίζεται με την πολιτική υποστήριξη του νέου κράτους, εντάθηκε η άνοδος των εθνικισμών των υπόλοιπων βαλκανικών λαών.
Η 25η Μαρτίου είναι Εθνική εορτή όπως ορίστηκε με βασιλικό διάταγμα του Όθωνα στις 15 Μαρτίου του 1838 ως επέτειος της έναρξης της Επανάστασης.
Η επανάσταση του 21 ήταν μια ευκαιρία για τον Έλληνα όπου απέδειξε την αγάπη του για την πατρίδα και την ελευθερία χωρίς να φοβάται τον πάνοπλο εχθρό και χωρίς ο ίδιος να έχει αρκετά άρματα και πολεμοφόδια. Οι Έλληνες της διασποράς επίσης συνέφεραν στον αγώνα με όλες τους τις δυνάμεις και τις οικονομίες τους έτσι ώστε η εξέγερση να έχει επιτυχία.
Η Ιστορία διδάσκεται στα σχολεία και πρέπει και σήμερα ο Έλληνας να διδάσκεται από την Ιστορία του 21. Μοναδικό διδακτικό στοιχείο είναι ότι ο Έλληνας δεν υποτάσσεται για πάντα σε κανέναν, αλλά όσα χρόνια κι αν περάσουν θα έρθει πάντα η στιγμή που θα απαιτήσει την λευτεριά του και την δικαίωσή του στον κόσμο της ανισότητας και του άδικου.
Η δική μας υποχρέωση είναι να τιμούμε τον αγώνα των ηρώων του 21 και να μαθαίνουμε από την Ιστορία μας χωρίς να ξεχνάμε ότι οι επαναστάτες έδωσαν τη ζωή τους για αυτό το ανυπέρβλητο ιδανικό που εμείς απολαμβάνουμε σήμερα, την ελευθερία μας.
Κ.Δ.ΚΑΤΕΧΗΣ
2014
