Η ΙΘΑΚΗ ΜΟΥ
Δίπλα στην άγρια κουραμιά
εκεί που τρέχει το νερό
ολόδροσο στον βράχο,
εκεί στο αυλάκι που κυλά
και γω σκύβω και πίνω….
Εκεί στού δέντρου το ριζό
που η φυλλωσιά θροΐζει
κι ο αγέρας απ’ τα κύματα
θεριεύει στα χορτάρια…
Εκεί όπου κοιμήθηκα μικρός
στους κάμπους και στ’ αμπέλια.
Που τα ελαφριά μου βήματα
μετρούσαν μέσ’ τη λάσπη.
Σε αυτούς τους χωματόδρομους
που με ψωμί και λάδι
ολημερίς πολλές φορές
καμιά φορά και βράδυ,
μέρες περνούσαν όρνωμα
και νύχτες ξεχασμένες….
Σ’ αυτά τα μέρη τα αγνά
και τα παρθένα χέρσα,
σ’ αυτές τις νύχτες τις ριχτές
και στις ολόρθες τις μέρες…
Σ’ αυτά τα μέρη που ο νούς
γυρίζει κάθε ώρα
κάθε στιγμή κάθε λεπτό
και κάθε μεσημέρι…..
Εκεί λέει νά’ ρθει η μοναξιά
και όταν θα σουρουπώνει
να με κοιμίσει απαλά
στου φεγγαριού το χρώμα…
Να μου ξεφύγει ο νούς μακρυά
να δει χρυσό στεφάνι
στης Μάνας μου την Αγκαλιά
και στού σπιτιού την πέτρα…
Πάνω στά χνάρια του παππού
και στο σφοντύλι αντάμα
μιά ρόκα που ξεράθηκε
και ένα σπασμένο αδράχτι…
Όπου ξανείγεις στα ριζά
στην άκρη του μουράγιου
και σ’αγκαλιάζει η μυρωδιά
της Λεμονιάς του Απρίλη.
Εκεί που φυτρώνουν πασχαλιές
στις χαρακιές του βράχου,
και που η δροσιά του πρωινού
τις πολλαπλασιάζει.
Μές την αυλή του Λουτρουβιού
που ακόμα σου μυρίζει
απο τα λιόστα τα πολλά
και τις παλιές σφυρίδες.
Κάτω απ’του τσίγγου την αυλή
που όταν βρέχει τρίζει
κι ακούς τον ήχο να κυλλά
στου Λουτρουβιού το αυλάκι…
Εκεί…………..
K.KATEXHΣ
