Η ΜΑΧΗ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ
Γρέμισε ο Χριστός τον Δία
και με ένα λευκό μανδύα
ταπεινά το διαλαλούσε
πως τα αρχαία όλα χαλούσε.
Πως τον Δία και τους Θεούς του
και τους θαυμαστούς ναούς του
θα τους έκανε εκκλησίες
Χριστιανούς με εικασίες .
Όμως ούτε αυτός μπορούσε
να σκεφτεί όπως θαρουσε
ότι όλα τα αρχαία
στου χριστιανισμού τη θέα
θα γινόταν πάλη εκείνα
που στο τέλος κάθε μήνα
του Χριστού τα παραμύθια
θα’ναι …σαν αρχαία μεθύσια.
Κι έτσι οι Ολύμπιοι θα χαίρουν
που τον Ιησού όταν φέρουν
δεν είναι γιατί χαθήκαν,
αλλά γιατί αφεθήκαν
στους παράξενους ανθρώπους
των Ελλήνων ,κι άλλους τόπους
να μπορούν να ξεδιχάνουν
και την ώρα τους να φτιάνουν.
Λες και το όνομα το φούριο
τι αρχαίο ,τι καινούριο
κάνει λέει τη διαφορά
στην ανθρώπινη φθορά.
Όλοι οι Θεοί είναι ίδιοι
διεφθαρμένοι και επιτήδιοι
το φτιασίδι των ανθρώπων
για τη δικαιοδοσία των τόπων.
Να μπορούν πολλοί ν’ αθροίζουν
και δυο τρεις να θησαυρίζουν
πάντα έτσι μισητοί
στη ζωή τη μισητή….
Το αρχαίο ….το ωραίο
το Χριστιανικό …μοιραίο
τι Χριστός τι Δευκαλίων
αι Γιάννης και Αρίων
κάθε ένας μας δουλεύει
με τον τρόπο που βολεύει.
Τι μανδύας τι το ράσσο
έγινε η ζωή Ελ-Πάσο,
τα τριάκοντα αργύρια
γίναν δυο εκατομμύρια.
Ω κακόμοιρε ανθρωπάκο
ούτε ψύλος ούτε ΝΑΤΟ
μέσ’ τον κόρφο να σου μπούνε
οι θεοί θα σε γελούνε.
Με γυναίκες και παπάδες
και ψοφίμια αραμπάδες
κάθε μέρα το ψωμί σου
οι θεοί γελούν μαζί σου,
το κορμί σου θα πουλάς
με τον πόνο θα κολλάς
και θα το γλεντούν οι τρεις
βερεσέ ….. η τοις μετρητοίς .
DINO KANATAS
