ΛΙΓΟ ΚΡΑΣΙ
Δυό ποτηράκια του κρασιού
κι αλλάζει ο νούς τα βράδυα,
και βγαίνει από μέσα μου
φωνή απ’ τα σκοτάδια.
Μουλέει, τι θές κι όλο γυρνάς
πάντα σε ξένους τόπους
εκεί που δεν ανάστησε
κρασί πολλούς ανθρώπους ;
Σταμάτησα στου στεναγμού
το χείλος να μην κλάψω
μα το κρασί δεν άφηνε
και τ’ όνειρο θα βλάψω.
Δυό ποτηράκια κι άλλα δυό
κι ο νούς αναστενάζει
παίρνω το δρόμο και γυρνώ
τίποτα δεν με νοιάζει…..
Κ.Δ.ΚΑΤΕΧΗΣ