Μανα μην κλαις
Μαννα υπομενε
Θα’ρθω να λες.
Ανοιξη τωρα
Και στη βροχη
Περασε η ωρα
και μοναχη
προσμενεις παλι
ποτε θα’ρθώ
κι απο το χαλι
να λυτρωθω.
Ομως δεν ειδα
Ποτέ στη γη
Ουτε κι ελπιδα
Για επιστροφη.
Πολλα τα χρονια
Και η ματιά
Πανω στα κλώνια
Σε μιαν ιτια
Ορκος ο μυθος
Για το παιδι
Οταν στο στηθος
Γαλα δεν βρει.
Και γω δεν κλαιω
Πια δεν βαστω
Τι κι αν θα φταιω
Εγω γι αυτο.
Μαννα περιμενε
Παλι θα΄ρθω
Αυτο που εμεινε
να το γευτω.
Ομως μη νοιωσεις
Λυπη καμια
Σαν λευτερωσεις
Την ερημια.
Ειναι το στηθος
Πολυ βαρυ
Και μεσ’ το πληθος
που απορει
πικρα που καιει
διχως λυγμο
παιδι που κλαιει
το χωρισμο.
Μαννα περιμενε
Και χαμογελα
Ανοιξη θα’ρθω
Μεσα στην τρελα.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1994