ΜΑΝΝΑ MANOYΛA ΜΑΜΑ
Μάννα περίμενε
Μάννα μην κλαις
Μάννα υπέμενε
Θα’ρθω να λες.
Άνοιξη τώρα
Και στη βροχή
Πέρασε η ώρα
και μοναχή
προσμένεις πάλι
πότε θα ‘ρθώ
κι από το χάλι
να λυτρωθώ.
Όμως δεν είδα
ποτέ στη γη
ούτε κι ελπίδα
για επιστροφή.
Πολλά τα χρόνια
και η ματιά
πάνω στα κλώνια
σε μιαν ιτιά.
Όρκος ο μύθος
για το παιδί
όταν στο στήθος
γάλα δεν βρει.
Και γω δεν κλαίω
πια δεν βαστώ
τι κι αν θα φταίω
εγώ γι αυτό.
Μάννα περίμενε
πάλι θα΄ρθω
αυτό που έμεινε
να το γευτώ.
Όμως μη νοιώσεις
λύπη καμιά
σαν λευτερώσεις
την ερημιά.
Είναι το στήθος
πολύ βαρύ
Και μέσ’ το πλήθος
που απορεί
πικρά που καίει
δίχως λυγμό
παιδί που κλαίει
το χωρισμό.
Μάννα περίμενε
και χαμογέλα
άνοιξη θα’ρθω
μέσα στην τρελα.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1994