ΜΙΚΡΕΣ ΣΙΩΠΕΣ
Μικρές σιωπές στα μάτια μου, το βλέμμα αναστατώνουν
και ψάχνουν Φώς στου φεγγαριού την άκρη που νυχτώνει,
με τα αστέρια του Ουρανού την Άνοιξη ανασταίνουν
και ξεδιπλώνουν τη ζωή που αργά σ’αναζητάει.
Ἀνθρωπο είδα, μά δεν θαρρώ η Γής να ξεδιψάσει
σε κάποιας Δόξας το στρατί και της καμένης πέτρας.
Όλα τρυγύρω πλέκονται στης άρνησης τα μέρη
και στων Βωμών τις Κυριακές που αλλάζει η πούλια χρώμα.
Άν η ψυχή ένα πρωΐ κάμει καινούρια στάση
και ξεκουράσει το κορμί το χιλιοκουρασμένο,
ίσως πλανέψει τις κορφές των άλλων οριζόντων
και απαγγιάσει σε Ναό και σε κρυφό Μαντείο.
Ίσως να βρεί εκεί στ’απόκρυφα την Λύρα του Αισώπου
και με τη Άρπα του Ερμή σκαλίσει μονοπάτια,
που θα μας βγάλουν στ’ ανοιχτά του πέλαγου τις μνήμες.
Εκεί που βρήκε το κερί ο ξένιος Οδυσέας
και άστραψε του Ομήρου Φώς στη Γή και εξεδιπλώθη.
Και άν η Κίρκη κουραστεί στου ταξιδιού τη μήτρα
ας πάρει απ’ τα πλεκτά μαλιά τις φτερωτές κορδέλλες
πανιά να φτιάξει γιορτινά να γνέφουν στους ανέμους.
Και να στεριώσουν οι μικρές σιωπές απ΄των ματιών μου
το βλέμμα και να ξενυχτούν στην αγγαλιά της Φρύνης.
Έτσι και γώ θα δικαιωθώ και θα χρυσοπληρώσω
των περασμένων μου εποχών τα χρέη των Ερυνίων
στα πρόσωπα των κοριτσιών και των ματιών την τέρψη
και σαν άλλος Απόλλωνας να ξεχαστώ μαζί τους.
Κ.Δ.ΚΑΤΕΧΗΣ
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΜΑΪΟΣ 2022
