ΝΗΝΕΜΙΑ
Ζυγώνουν τα μεσάνυχτα πάλι στην άγρια Πόλη,
και το κορμί απλώνεται στην άκρη κουρασμένο
και με βαρύ ιδρώτα.
Την ώρα ξέχασες , πέρασε η μέρα φορτωμένη
με τα χιλιάδες βήματα γρήγορα να γλιστρούν
απ ‘το πρωί ως το βράδυ.
Χωρίς παράπονο και δίχως στεναγμό να ακουστεί
τη νύχτα αυτή άλλη μια φορά ξανά και δύσκολα
θα προσπεράσεις.
Λές, ο σκοπός μου επετεύχθη πάλι απόψε,
και εγώ ευχαριστημένος θα ξαπλώσω πάλι
σε κείνο το σκληρό κρεβάτι.
Το φαγητό όμως δεν άγγιξες στο πιάτο
και θα χαθεί, όπως και κείνο και το άλλο
που συνήθως δεν αγγίζεις.
Νιώθεις αδύναμος στο σώμα το βαρύ που γέρνει
μα δυνατός στη μνήμη και στο νου που αγρυπνά
κι ας πέρασε η ώρα.
Δεν σε φοβίζει η παράξενη αγάπη η δυνατή
ούτε η δύσκολη, κι ας έχει ανηφοριά τούτος ο δρόμος
και ας πονάει.
Αρνείσαι όμως , όπως τη μπουκιά του φαγητού
που περιμένει στο τραπέζι και ακόμα αχνίζει
πολύ υπομονετικά.
Φαίνεσαι σαν μικρός Θεός που βγείκε απ’ τη φωτιά
και λογαριάζει τους αγέρες με το φως το πρωινό
μες σε στενά περάσματα
Μα προκαλείς την κίνηση και την παλίρροια του βυθού
της θάλασσας την δύναμη και την προετοιμασία
με το βαρύ το Σιρόκο.
Κάποια στιγμή αναταράζεσαι και γέρνεις το κεφάλι
σκιρτάς σαν από ύπνο βιαστικό που σε ξυπνήσαν
σ΄ένα σκληρό κρεβάτι.
Και λες πως βγήκες νικητής θριαμβευτικά και άξια
απ’τη φουρτούνα που άντεξες μόνος και πολεμάς
όλη την άγρια νύχτα.
Κ.Δ.ΚΑΤΕΧΗΣ
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΜΑΗΣ
2020
