και πέτρες έχεις κλέψει,
ξένε που την πατρίδα μου
πέρασες να γνωρίσεις ;
Δεν έχεις μάρμαρα εσύ,
εσύ δεν έχεις πέτρες ;
Α… ξέρω δεν σμιλεύτικαν
από τον Πραξιτέλη !
Ούτε Ναούς δεν έχετε
όπως τον Παρθενώνα !
Έκοψες όμως τη βραδυά
τό χέρι και το πόδι,
τό κρυψες στα μπαγάζια σου
το πήρες σαν τον Σλήμαν…
Και τώρα το κυττάς βαριά
γιατί σε βασανίζει……
Άν σού έπαιρνα κάτι εγώ
τον πόλεμο, την άλλη
μέρα, θα κήρυτες τι λές
μήπως τα παραλέγω….!
Μόνο που εσύ δεν έλαχες
γόνος του Αριστοτέλη,
του Δία, του Άρη, του Ερμή….
ή γιός της Περσεφόνης…!
Όσα κι αν είδες βιαστικά
ότι άρπαξες τη νύχτα
δεν θα σε κάνουν αδελφό
μήτε καθόλου φίλο…
Έρμος θα μείνεις μακρυά
ξένος, για πάντα ξένος….
Ζηλόφθονος και τραγικός
και μόνος στην άγνοιά σου………..
ΚΩΣΤΗΣ ΚΑΤΕΧΗΣ ΚΑΝΑΤΑΣ