ΟΤΑΝ ΝΥΧΤΩΝΕΙ
Νύχτωσε απόψε από νωρίς
και η νύχτα δεν λυπάται
ούτε ο αγέρας και η βροχή
την λύπη δεν φοβάται.
Γέρνει από τη πολλή βοή
το σώμα να ξεχάσει
και γίνεται η καρδιά βολή
που στόχο έχει να χάσει.
Στου κεραυνού απάνεμα
γυρίζει το κεφάλι
κι αστράφτει από την κραυγή
που με αίμα ανοίγει πάλι.
Δεν με ρωτάς δεν απορείς
που τόσο έχω λυπήσει
την άκρη της ελπίδας μου
και με ‘χει πια νικήσει.
Μόνος γυρίζω ολημερίς
το βράδυ προσκυνάω
την άδεια την απέραντη
καρδιά σου που πονάω.
Κι είμαι γεμάτος από χτες
στο στήθος αναμνήσεις
από εκείνες που έριξες
στο δρόμο να με σβήσεις.
Πιο δυνατά δεν μπόρεσες
τη λύπη να ματώσεις,
και να με ρίξεις στη σιωπή
και ‘κεί να με σκοτώσεις.
Κ.Δ.ΚΑΤΕΧΗΣ
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΙΟΥΛΙΟΣ
2022