ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ
Πρέπει να γίνει πάντα κάτι , για να γράψω
κάτι μεγάλο, κάτι συνταρακτικό.
Τώρα δέν γίνεται ούτε το παραμικρό
έχουν ξευτίσει και τελείωσαν πιά όλα.
Τα όλα, φεύγουνε και βιάζονται στο δρόμο
δεν σταματούν, παρά μονάχα σε εντολές
αυτές που δίνουν οι παράξενοι, οι ξένοι
αυτοί που ήλθαν και αντίκρυσαν φωτιά.
Τότε που ήταν η κατάσταση εκρεμότης
και που η ρίζα του κακού ήταν εντός
που μέ ένα γρόσι αγοράζανε κολώνες
και με τριάντα, Παρθενώνες και Βωμούς .
Που η Καρυάτιδα πήρε τον δρόμο του χαμού
κι ο Παρθενώνας έμεινε μισός και πικραμένος.
Όψη αγέρωχη η Μυρτώ και η Ελένη
στίς άγριες κόγχες του μυαλού ξαναγυρνούν
και με τα μάτια στιβαγμένα στην ιστορία
ξαναγεμίζουν της καρδιάς μου τους ρυθμούς.
Έφυγες, ήλθες και ξανά μας ταξιδεύεις
στις δοξασμένες και τρανές παντοτινές
στις εποχές που η αγάπη και η εφρωσύνη
στήναν χορό στα περιβόλια των μαχών.
Πρέπει να γίνει κάτι για να γράψω
και τούτο δω, το δυνατό παραμικρό
που συγκλονίζει την ζωή και την γαλήνη
μου φέρνει αντίκρυ την Λητώ και την Αλκμήνη
τον Οδυσέα και τη χάρη απ’τη Σαπφώ.
Αυτό το κάτι, το μικρό και το μεγάλο
αυτό που η Τροία θα θυμάται μυστικά,
αυτό που αγγίζει την ψυχή και τό όνειρό μας
και θα μεθάει μεσ’ τη νύχτα ξαφνικά….
Κ.Δ.ΚΑΤΕΧΗΣ ΚΑΝΑΤΑΣ
