Ο ΘΡΗΝΟΣ
Τα μάρμαρα είναι σιωπηλά
αιώνες των αιώνων
μα οι κραυγές ακούγονται
στην άλλη άκρη της Γης.
Πολλά μου λένε, που θαρρείς
τη σκέψη ταξιδεύουν
τη φοβερή καταστροφή
χωρίς σταγόνα οίκτο.
Σκύβω στο χώμα το γλυκό
που ο Όλυμπος το βρέχει
που πάτησε ο Ηρακλής
που τίμησε ο Αίας.
Οι πέτρες μου χαμογελούν
στα πλάγια γκρεμισμένες
καμμένες από τη φωτιά
θαμμένες μεσ’ το μίσος.
Χαίρε μου λένε μυστικά
χαίρε και να ελπίζεις
τούτα τα λόγια δεν θρηνούν
ζωή εχουν ακόμα.
Περπάτα ορθός και ολόισιος
στο τιμημένο χώμα
μην προσκυνάς μην σέρνεσαι
στο θρήνο μην προσδίδεις
Έλλην να μείνεις και Θεός
περήφανος και πράος
χιλιάδες χρόνια κι αν περνούν
το ΦΩΣ δεν θα το χάσεις……..
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΕΧΗΣ
ΥΟΝΚΕΡΣ ΝΥ 2015