Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΛΛΑΞΕ ΑΛΛΑΞΑΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ
Ήταν μια ηλιόλουστη Τετάρτη της Παναγίας 15 Αυγούστου το 1973 όπου το αεροπλάνο της TWA άφηνε πίσω του την Αθήνα και πετώντας πάνω από την Ευρώπη και τον Ατλαντικό θα έφτανε στην Νέα Υόρκη σε περίπου 10 ώρες.
Μαθητής ακόμα της τετάρτης Γυμνασίου τότε, (σήμερα δευτέρας Λυκείου), άφησα την Ελλάδα της ‘’Χούντας και της απομόνωσης’’ για να έρθω εδώ σε καλύτερο και ασφαλέστερο μέρος για εργασία και διαμονή.
Πολύ νέος φυσικά έφυγα από ένα περιβάλλον ήρεμο και ωραίο με τα γυμνασιακά δρώμενα και την καλή ζωή που με υπέροχους ανθρώπους και φίλους περνούσαμε τον καιρό μας με διάβασμα και τα συναφή.
Τις Κυριακές Σινεμαδάκι καλοκαιρινό στο Ακρογιάλι και σουβλάκι στου Διονύση, ενώ το ζαχαροπλαστείο του Παγούδη ήταν η τελευταία μας στάση. Πολλά βράδια που ο καιρός ήταν καλός με έπαιρνε ο Μπάρμπα Νίκος για πυροφάνι και ανάμεσα στις φιστικιές και το ποδόσφαιρο περνούσε η ώρα γρήγορα και ξένοιαστα.
Η ζωή γενικά κυλούσε με πολλή ηρεμία και γαλήνη με το μικρό μπακάλικο που έδινε ζωή στη γειτονιά και το χωριό ενώ όλοι οι χωριανοί ερχόντουσαν εκεί και το βραδάκι τα κουτσόπιναν μέχρι αργά με ρετσίνα και ουζάκι και λίγο μεζέ στου κυρ. Κώστα του θείου μου. Χρόνια ανέμελα και υπέροχα για ανθρώπους του μόχθου και της υπαίθρου οι οποίοι δεν ήξεραν τι θα πει πολιτική και πολιτικές αντιπαραθέσεις.
Δεν ήταν ο φόβος της χούντας που έκανε τους απλούς ανθρώπους να μην ανακατεύονται στα πολιτικά, ήταν η γεμάτη, αλλά ήρεμη ζωή του χωριού που δεν τους άφηνε χρόνο. Από το πρωί πριν τις έξι όλοι ήταν στο πόδι, άλλοι να ποτίσουν τα λαχανικά άλλοι να τα μεταφέρουν στην πόλη, άλλοι να σκαλίσουν τους κήπους και πολλοί να δουλεύουν ασταμάτητα στις φιστικιές μέχρι το βράδυ.
Κάθε μεσημέρι όλοι στα σπίτια για το λιτό φαγητό και το απόγευμα ξανά τα ίδια με την ίδια όρεξη και ευχαρίστηση.
Η Ελλάδα τότε κυλούσε σε ρυθμό πολύ αργό αλλά πολύ ήρεμο και ωραίο. Σήμερα που βλέπουμε τι γίνεται στην πατρίδα μας αναγνωρίζουμε την διαφορά και όλοι συμφωνούμε ότι τότε τα χρόνια μπορεί να ήταν λιτά και φτωχά αλλά ήταν πραγματικά υπέροχα.
Ίσως τότε λόγω ηλικίας δεν ήξερα την πραγματική αξία της ζωής στην Περιβόλα και την πραγματική αξία της ανθρώπινης αθωότητας και αξιοπρέπειας που είχαν οι άνθρωποι της καθημερινής ζωής στο χωριό και στην πόλη της Αίγινας τον καιρό εκείνο.
Σήμερα η Ελλάδα του χτες, της ομορφιάς , της ξενοιασιάς, της ηρεμίας και του καλού απλού χωρικού δεν υπάρχει πια.
Σήμερα η πατρίδα έχει ξεφύγει σε όλα τα σημεία και σε όλους τους τομείς.
Η Ελλάδα δεν υπάρχει πια. Ξένοι απροσκάλεστοι, ξένοι εγκληματίες, κλέφτες, πεινασμένοι και αμόρφωτοι έχουν κατακλύσει την Ελλάδα και έχουν κάνει τη ζωή του Έλληνα κόλαση.
Βρωμεροί μετανάστες από όλες τις χώρες έρχονται στα νησιά μας και βυθίζουν τα σάπια σκάφη τους μπροστά στο λιμενικό μας για να μην μπορούν να τους στείλουν πίσω και αναγκαστικά να παραμένουν στο έδαφός μας. Ένα σατανικό σχέδιο της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων έχει αρχίσει εδώ και χρόνια για την εξαφάνιση και μίξη του Έλληνα και κάθε τι Ελληνικού και ωραίου. Το σχέδιο έχει περιλάβει τάχα μου και όλη την Ευρώπη, αλλά αυτοί δεν έχουν να χάσουν και πολλά γιατί πραγματικά δεν έχουν τίποτε.
Η Ελλάδα όμως έχει να χάσει πολλά και μεγάλα. Κατάφεραν οι ξένοι με τον δανεισμό και την πίεση να καταρρακώσουν την νεολαία μας και να μην έχει περιθώρια σωστής μόρφωσης ώστε να μην νοιώθουν το μεγαλείο της Ελληνικής γνώσης και κληρονομιάς και έτσι να χάνονται στη μέθη της βλακώδους ξενόφερτης μουσικής για αγρίους, να χάνονται στον κόσμο των ναρκωτικών που φτάνουν στη χώρα ανεξέλεγκτα και ανά τόνους και να απέχουν από τον Ελληνικό πλούτο και πολιτισμό γενικά.
Φίλοι μου αναγνώστες, δεν με ενοχλεί αν με πουν ότι έχω ξενοφοβία η οτιδήποτε άλλο , δεν με ενοχλεί ότι θα μου πουν ότι είμαι ρατσιστής η δεν ξέρω τι….. θέλω όμως να τονίσω εδώ ότι θα σεβαστώ όλους τους ξένους μόνον όταν με σεβαστούν και αυτοί και σεβαστούν την πατρίδα μου και τη αυτή την ένδοξη γη που πατούν.
Έτσι λοιπόν, ενώ οι λαοί σε άλλες χώρες προσπαθούν να εξεγερθούν και να πετάξουν τους ζυγούς των δοτών και πουλημένων κυβερνήσεων που τους καταδυναστεύουν, κατεβαίνοντας στους δρόμους και αντιστεκόμενοι στα φασιστικά μέτρα που τους επιβάλλουν, ο λαός της Ελλάδας υπομένει και δεν αντιδρά στην καταστροφή και την λεηλασία του πλούτου και της κληρονομιάς που θέλουν να του αρπάξουν και να εξαφανίσουν οι ξένοι δημιουργοί της νέας τάξης πραγμάτων και παγκοσμιοποίησης.
Από την Βενεζουέλα στην Ουκρανία, από την Ισπανία στην Αργεντινή και Βραζιλία, ενώ στην Συρία φλέγεται ο εμφύλιος που επεβλήθη από το εξωτερικό, την Λιβύη την διέλυσαν όπως ήθελαν και η παγκόσμια τράπεζα ότι δεν μπορεί να καταστρέψει με τον πόλεμο και τους εμφυλίους το κάνει με τα δάνεια και τα μνημόνια.
Η ζωή του ανθρώπου έχει αλλάξει δραματικά. Άγχος και καθημερινότητα συμβαδίζουν και αρρωσταίνουν τον καθένα με την βίαιη αρπαγή των μισθών και των κεκτημένων του κάθε πολίτη ενώ η εργασία και η αμοιβή κατέρρευσε δραματικά με τις αγορές να καταρρακώνουν το ανθρώπινο εργατικό δυναμικό και να μη δίνουν στον άνθρωπο χρόνο να δημιουργήσει αυτό που επιθυμεί και τον κάνει χαρούμενο και ευτυχισμένο καθώς και υγιή στο σώμα και στο νου του.
Οι ανέμελες μέρες στο πάρκο και τις παραλίες, στο γήπεδο και στις ελιές, στο παιγνίδι και στο διάβασμα έχουν μετατραπεί σε άγχος και ψυχολογική κατάπτωση όπου νέοι και γέροι βλέπουν τη ζωή τους να διαλύεται από ξένα και μεγάλα συμφέροντα που ξεπουλάνε τους λαούς και τις μικρές χώρες καθημερινά χωρίς οίκτο και συμπάθεια για το ανθρώπινο ένστικτο της καλοσύνης και της ομορφιάς.
Ακόμα και τα μικρά νησάκια μας που οι λιγοστοί κάτοικοι περνούσαν τον καιρό τους ψαρεύοντας και παίζοντας πρέφα στα καφενεία έχουν αλλάξει δραματικά , αφού παντού υπάρχουν ξένοι που δεν τους ξέρει κανείς και κανείς δεν ξέρει τι τους περιμένει από κάθε αντίδραση που μέλει να γίνεται.
Πριν λίγο καιρό στο μικρό και απομακρυσμένο νησάκι Ερείκουσα, βόρεια της Κέρκυρας αποβιβάστηκαν 5 Αφγανοί ή Πακιστανοί, κανείς δεν ξέρει, και βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο με μια κυρία που πότιζε τον κήπο της στο λιβάδι η οποία κατατρόμαξε και δεν ήξερε τι να κάνει και τι να πει. Μόλις κόντεψε να πάθει καρδιακό η γυναίκα και σε λίγες ώρες ήρθε το λιμενικό και τους πήρε στην πόλη της Κέρκυρας. Θα μπορούσαν να έκαναν κακό στους πεντέξι κατοίκους στο νησί , ακόμα και να σκοτώσουν, να κλέψουν, να κάψουν από πείνα και βαρβαρότητα……
Όμως για να ευαισθητοποιηθεί το κράτος και οι αρχές πρέπει πρώτα να γίνει το κακό. Και αυτό έχει γίνει σε πολλές περιπτώσεις. Πόσο μακριά θα πάει αυτό το κακό ; πόσο πρέπει να τρομοκρατηθεί ο κόσμος για να ενδώσει στα σχέδια των τραπεζών και να παραδοθεί άνευ όρων χαρίζοντας τη γη του και τις οικονομίες του σε άδικους φόρους και χαράτσια που απόκτησε με ιδρώτα και αίμα ;
Πως μπορούμε να πάρουμε την Πατρίδα μας πίσω, και να αποδοθεί δικαιοσύνη στους φτωχούς και εργατικούς Έλληνες που δεν έφταιξαν σε τίποτε ,αλλά πληρώνουν τις άδικες κλεψιές των μεγάλων και έξυπνων οι οποίοι κατάφεραν με πολύ αθέμιτα μέσα να καταχραστούν το δημόσιο χρήμα και να τα μεταφέρουν στο εξωτερικό για σιγουριά !
Εκτός όλων αυτών των τραγικών που συμβαίνουν στην καταπονημένη Ελλάδα μας , έρχονται οι σημερινοί κυβερνώντες να μας υποσχεθούν ξανά χιλιάδες θα και θα ώστε να αρπάξουν την ψήφο μας για να συνεχίσουν το κομμάτιασμα της Ελληνικής γης και του Έλληνα προς όφελος και συμφέρον του τραπεζίτη και του τοκογλύφου.
Το πρωτογενές πλεόνασμα του κ. Σαμαρά πάει κι έρχεται λες και είναι σοκολάτα για τα μικρά παιδιά. Ο κ. Βενιζέλος υπόσχεται ένα ΠΑΣΟΚ δυναμικό που θα μας βγάλει από την κρίση που αυτός μας έφερε. Ο Τσίπρας έχει αρχίσει να δοκιμάζει την πρωθυπουργική καρέκλα που του στήσανε και του αρέσει χωρίς να ξέρει τι θα γίνει όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση . Και όλοι οι άλλοι χορεύουν το συρτό της ντροπής και της λιτότητας για να γλεντούν οι μεγαλοκαρχαρίες της διαπλοκής και των παράκτιων εταιρειών που ξεπλένουν το μαύρο χρήμα των δωροδοκιών και της μίζας.
Τελείωσαν λοιπόν τα παιγνίδια στην άμμο και στις αλάνες που ανέμελα παίζαμε όταν είμαστε νέοι και ξένοιαστοι. Τελείωσαν τα σινεμαδάκια και οι παραστάσεις ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ στα πάρκα που ζήσαμε το 60 και 70 με τη συντροφιά της μάνας και της γιαγιάς στις φορητές καρεκλίτσες που κουβαλούσαμε από το σπίτι. Τελείωσαν τα πάρτι με Τα «μπλουζ» και τον Αλμπάνο με την Ρομίνα Πάουερ σε ιταλικά και γαλλικά τραγουδάκια που τα μαθαίναμε απέξω για να εντυπωσιάζουμε τα κορίτσια της παρέας που σεβόμαστε και αγαπούσαμε σαν αδελφές μας.
Σήμερα καίγεται ο κόσμος από άκρη σε άκρη. Δεν τολμάς να ανοίξεις την τηλεόραση και βλέπεις να καίγονται κτίρια σε πρωτεύουσες , νέοι να σκοτώνονται στους δρόμους , μολότοφ να εκσφενδονίζονται προς αστυνομικούς, και φυσικά οι Αμερικάνοι να κάνουν επεμβάσεις αλά ΙΡΑΚ σε άλλες χώρες που θέλουν να κατακτήσουν και να πάρουν τα πετρέλαια, το αέριο, η άλλο πλούτο που έχουν.
Η ανθρωπότητα έχει ξεφύγει και δεν υπάρχει άνθρωπος ηγέτης η κάποιος ίσως παρανοϊκός που θα την φέρει στον ίσιο δρόμο…… η ακόμα νομίζω, πως ένας καινούριος Θεός θα μας σώσει, γιατί όλοι οι άλλοι πραγματικά απέτυχαν……………..
