Χάσαμε τον λογαριασμό, πλερώνουμε αμαρτίες
κι αναζητούμε τα αίτια σε λάθος εξουσίες….
Πήραμε τον ανήφορο στου κόσμου το σεργιάνι
μα η πληγή που άνοιξε ποτέ της δεν θα γειάνει.
Ο κόσμος τρέχει βιαστικά και πάει να ξαποστάσει
εκεί που φεύγει το κακό και η τρέλα κάνει στάση.
Γεμάτες οι αναπνοές και άδεια τα όνειρά μας
τα βήματα μακραίνουνε πιο αργά απ΄ τή χαρά μας.
Γίνεται ο πόνος πειρασμός σε ελπίδες που σε καίνε
κι εσύ τα μάτια σου κλειστά κρατάς, γιατί όλο κλαίνε.
Σε μια πικρή αναζήτηση ζητάει η καρδιά να τρέξει
μα σού ‘χει πάρει ο ουρανός το φώς που θα σου φέξει.
Πάλι μονάχος όπως χτες θα βρεις κλειστή την πόρτα
κι ο ύπνος θα σε υποδεχτεί πάνω στα ξένα χόρτα.
Η δύναμη σε χαιρετά, το σώμα σε πληγώνει
τα μάτια γίνονται αγκαλιά που μέσα σε κλειδώνει.
Λες και περάσαν δυο ζωές το βάρος σε γκρεμίζει
και την καρδιά με όνειρα που χάνεις σε γεμίζει.
Ανηφορίζεις τώρα αργά τον δρόμο που σου δώσαν
και όλα φαίνονται ήσυχα ασχέτως αν ματώσαν.
Παίρνεις τον δρόμο βιαστικός στην άφωνη ανηφόρα
Και μια φωνή απ’ τα παλιά, σου αλυχτά ‘’προχώρα’’……
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΕΧΗΣ
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΓΕΝΑΡΗΣ 2023
