Εγώ δεν είμαι ποιητής

 Είμαι ένας περβολάρης ….

που περπατώ στις σκέψεις μου

και κάνοντας σεργιάνι

χτενίζω λίγο τον καιρό

λίγο τη φαντασία

και ξεδιπλώνω το πανί

στη βάρκα να με πάει.

Ανοίγομαι στο πέλαγος

κι εκεί που κυβερνάω

τρέχει η φαντασία μου

μαζί με τα δελφίνια.

Κάποιες φορές διπλώνομαι

στο ξάρτι και αγναντεύω

πού ’ναι η στεριά να ξανοιχτώ

να βάλω και σημάδι

να ρίξω παραγάδι.

Με λόγια πλέκω τη σερτή

με λέξεις ράβω δίχτυα

κι απλώνω πάνω στο κουπί

για δόλο την ψυχή μου.

Τσιμπάει ο νούς απανωτά

σαν νά ‘ναι συναγρίδα,

κρατώ τις λέξεις πονηρά

να μην τις πάρει ο αγέρας

μην πέσουνε στη θάλασσα

και μή χαθούν στο κρύο,

αφού το τζάκι έσβησε

και δέσαμε στο μώλο.

Καλή κι απόψε η ψαριά

πέντε σελίδες γράμμα

ξενύχτισα να τις κοιτώ

και να τις κομποδένω.

Να τις αράζω στη γραμμή

και να τις δένω αντάμα

να γίνεται σαν ποίημα

σαν του Μαγιού σεργιάνι.

Να γίνεται κι ο κήπος μου

γεμάτος με λουλούδια

άνθη κι αρώματα γλυκά

δέντρα ψηλά και ώρμα.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΕΧΗΣ

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2022