ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Κλειστό παράθυρο και το γυαλί είναι θαμπό
στον εαυτό μου λέω ν’ αντέξω άλλη μια μέρα
θα μείνω εδώ που μέ ΄χουν κλείσει φυλακή
και με τις σκέψεις μου να κάνουμε παρέα.
Έξω βροχή, κι ο αγέρας παίρνει τις σιωπές
και χτίζει όνειρα θολά κι αποκλεισμένα,
σαν ναυαγός στις άδειες λέξεις ξενυχτώ
και Κυριακάτικα τα μάτια είναι κλαμένα.
Κι όμως πλησιάζει καλοκαίρι κι ο καιρός
έχει αγριέψει στις κορφές των παρελθόντων,
για δεν λυπάται τον καημό που είναι βουνό
ούτε τις άδειες τις καρδιές των Οριζόντων.
Υπομονή μου ψιθυρίζει μία φωνή
και εγώ ακούω άλλα λόγια αλλοπαρμένα
αφού η Άνοιξη μας άφησε κι αυτή
και στο κατάρτι είναι τα μάτια μας στραμμένα.
Θάλασσα,αγέρας και βροχή κάνουν κουμάντο
μες την ψυχή μου που στην πρύμη παραδέρνει
και οι σκέψεις όλες μαζεμένες και βαριές
τεράστιο κύμα στα κατάβαθα τις παίρνει.
Μένω μονάχος και τη θάλασσα ρωτώ,
μήπως μ’ αφήσει στο γιαλό να δω σημάδι
χωρίς τιμόνι,τσακισμένα τα κουπιά
μόνη διέξοδος είναι συνάντηση κάπου στον Άδη.
Κ.Δ.ΚΑΤΕΧΗΣ
ΜΑΗΣ
2020
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
