ΣΕ ΒΡΗΚΑ
Σε βρήκα στην ακρογιαλιά να πλένεις τα μαλλιά σου
Και να χορεύεις με το φως που έπεφτε στην ποδιά σου.
Τα μάτια σου χρωμάτιζαν τον ήλιο και τα αστέρια
Και η θάλασσα κρεμότανε μέσα στα δυό σου χέρια
Αχ να μπορούσα μια στιγμή να σε προφτάσω
και σαν σκιά που ξενυχτά να σε πλησιάσω.
Να δω τα μάτια τα γλυκά που στάζουν μέλι
από το φώς του φεγγαριού που όλο σε θέλει.
Μένω εκεί και σε κοιτώ στο βράχο πάνω απλώνω
φωνή δεν έχω να σου πω πως σ’ αγαπώ και λειώνω….
Και πάντα η θάλασσα θα ζει Και θα σε προστατεύει
το φως στα μάτια σου μαζί τον ήλιο να μαγεύει
Άχ να μπορούσα μια στιγμή να σε προφτάσω
και σαν σκιά που ξενυχτά να σε προφτάσω
να δω τα μάτια τα γλυκά που στάζουν μέλι
από το φως του φεγγαριού που όλο σε θέλει…
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΕΧΗΣ
ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2020