Κανείς από όλους μας που είρθαμε στην Αμερική δεν σταμάτησε να σκέφτεται την επιστροφή στην πατρίδα ούτε για μιά στιγμή.Όσα χρόνια κι αν περνούσαν και με όσο φόρτο εργασίας κι αν είχαμε ,πάντα βρίσκαμε χρόνο για ένα ταξείδι στην Ελλάδα μας, για να αναζωογονιθούμε και να πάρουμε καινούριο αέρα και φρεσκάδα απο τον υπέροχο Ήλιο και το θαυμάσιο κλίμα της πατρίδας μας .
Όμως πέρασαν τοσα χρόνια και είτε το θέλαμε είτε όχι,αναγκαστήκαμε να υιοθετήσουμε τούτη τη χώρα την Αμερική σαν μάννα πατρίδα και να μην αισθανόμαστε πιά μετανάστες αλλά πολίτες όπως όλοι οι άλλοι Αμερικανοί.
Κι αν ακόμα τούτη η πατρίδα ,η Αμερικη ,δεν είναι πιά όπως είταν πρώτα,κι αν δεν είναι η καλλίτερη χώρα του κόσμου,κι αν δεν είναι η χώρα με τις μεγάλες ευκαιρίες,η ακόμα κι αν δεν είναι η δυνατότερη χώρα και η πιό μεγάλη σε πλούτο και παραγωγή….υπάρχουν πολλές χώρες που είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση απο έδώ.
Εμείς όμως θα αγωνιζόμαστε και θα προχωράμε, όπως τόσα χρόνια τώρα, χωρίς να σταματήσουμε να ελπίζουμε και να πολεμάμε για το αύριο και να το κάνουμε καλλίτερο απο το σήμερα.
Η Ελλάδα που αφήσαμε όμως όταν φύγαμε δεν υπάρχει πιά.Φαντάζει σαν ένα όνειρο που είδαμε χτές και ξυπνήσαμε απότομα και ξαφνικά, αντικρύζοντας την σκληρή πραγματικότητα.Όλα αυτάπου έγιναν τα τελευταία χρόνια και έχουν αλλάξει δραματικά και αμετάκλητα την κατάσταση στην Ελλάδα, μας έχουν προβληματίσει και μας προξενούν μεγάλο φόβο και ανησυχία.
Δεν ξέρω πόσο ευσταθεί αυτή η ιστορία για την νέα τάξη πραγμάτων που αναφέρονται απο τις στήλες των εφημερίδων και από τα ιντερνετικά νέα και σχόλια,με πολλούς αποδέκτες και οπαδούς οι οποίοι τροφοδοτούν τον κόσμο με ανησυχία και τρόμο για το τι μέλλει γενέσθαι και πως θα καταφέρει ο πολίτης να σταθεί και να αντισταθεί για να επιζήσει.
Παρακολουθώντας όμως τα γεγονότα,είναι σαν όλα να γίνονται σχεδιασμένα από κάποιους που έχουν τη δύναμη και τον τρόπο να προγραμματίζουν αυτό που θα γίνει σε κάθε χώρα και τι επιπτώσεις θα έχει στην ζωή των πολιτών της.
Έτσι λοιπόν η Ελλάδα μεσα στον ίλλιγγο των επανηλειμένων μνημονίων και τρομακτικών μέτρων που επιβάλλει η τρόικα (η Γερμανία ορθότερα) έχει εντελώς αλλάξει και διαλυθεί ο μεγαλλίτερος ιστός του κρατικού μηχανισμού,όπου κανείς δεν ξέρει τι κάνει και τι του γίνεται,και με έναν ποταμό νόμων που ελάχιστα εφαρμόζωνται ο καθένας προσπαθεί να δεί πώς θα ξεφύγει από τα πλοκάμια της εφορίας και των βαρύτατων φόρων που επιβάλλει.
Η κοινωνία επίσης έχει χάσει κάθε επαφή με το παρελθόν και έχει ριχτεί στη μάχη της καθημερινής αναζήτησης για την επιβίωση,ώστε να ενδιαφέρεται αποκλειστικά για το παρόν ,ξεχνώντας εντελώς το παρελθόν και αγνοώντας το μέλλον.
Η αγαπημένη μας Ελλάδα ,η χώρα της χαράς και της γαλήνης,η χώρα του Ήλιου και της θάλασσας ,η χώρα του πολιτισμού και του Φωτός δεν υπάρχει πιά.
Δυστυχώς έτσι είναι. Οι άνθρωποι δεν περπατούν όπως παλιά στο δρόμο και στις πλατείες ανέμελα και σεριανίζοντας και σιγοτραγουδώντας.
Σήμερα τα πρόσωπα είναι σκυθρωπά και σκεπτικά, τα χαμόγελα είναι σπάνια,η κυκλοφορία δεν γίνεται όπως πρώτα,η αγορές έχουν σχεδόν κλείσει,με το ζόρι υπάρχουν,τα πάντα άλλαξαν, και οι ιθύνοντες σεριανίζουν απο το μέγαρο Μαξίμου στο Βερολίνο εκλιπαρώντας ένα κομάτι δάνειο για να το επιστρέψουν στους δανειστές αυτούσιο και ακόμα φορτωμένο με τόκους και επιτόκια.
Αν σκεφτούμε τα τόσα δισσεκατομύρια που μας έδωσαν με τα μνημόνια, που είναι αυτά τα χρήματα και τί έγιναν; Πόσα απο αυτά επεστράφησαν για αποπληρωμή του υπέρογγου χρέους; και πόσα πήγαν σε ανάπτυξη και απασχόληση;
Έχουμε λοιπόν ένα κράτος εντελώς ανίκανο να κυβερνήσει και να χαράξει έργο για τους πολίτες του και μια κυβέρνηση που είναι εκεί μόνο για να υπάρχει.
Χωρίς να ενδειαφέρει κανέναν από την κυβέρνηση ,μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού και ενώ πέφτουμε, αυτοί με πρώτον τον κ.Σαμαρά μας λένε ότι η οικονομία ανακάμπτει…….αλοίμονό μας .
Σ’αυτή τη χώρα λοιπόν θέλουμε να επιστρέψουμε; Με τί καρδιά θα το κάνουμε;Πώς θα καταφέρουμε να επισκευθούμε τούς δικούς μας και τα σπίτια μας ,όταν φοβόμαστε τι θα συναντήσουμε αμέσως μόλις φτάσουμε στο αεροδρόμιο!
Η εφορία στην Ελλάδα του σήμερα έχει πάρει τέτοια φόρα να φορολογήσει ακόμα και τα χέρσα χωράφια στα βουνά και στα λαγγάδια,ένας Θεός ξέρει τι άλλο θά σκεφτούν τα σαΐνια του Μαξίμου για να εισπραξουν τα χαμένα εκατομύρια που καταχράστηκαν οι Τσοχατζόπουλοι και Σία.
Αυτοί που κατεβάζουν τέτοιες ιδέες μάλλον πρέπει να είναι ανθρωποι του Δημάρχου Μπλούμπεργκ γιατί και εδώ δεν πάνε πίσω από ιδέες και νέους νόμους και κώδηκες για να αυξήσουν τα έσοδα απο τον κόσμο και τα καταστήματα.
Στην Ελλάδα του σήμερα λοιπόν,είναι δύσκολο να αποφασίσουμε αν θα την επισκευτούμε ,όσο κι αν αυτό ακούγεται δυσάρεστο ,είναι αλήθεια.Φυσικά αυτό θα έχει κακό αντίκτυπο στον τουρισμό και δεν το κρύβω ότι είδα στίς εφημερίδες ότι τα τουριστικά γραφεία παραπονούνται γιατί έχει πέσει τουλάχιστον 25% η κίνηση φέτος πρός την Ελλάδα.
Ας μήν ξεχνάμε ότι άλλες χώρες γύρω μας, όπως η Τουρκία ,εκμεταλεύονται την Ελληνική κρίση για να προσελκύσουν τουρίστες πρός τα δικά τους τουριστικά θέρετρα,και ως ένα σημείο τα καταφέρνουν.
Για μας όμως το δίλημα είναι μεγάλο και η απόφαση δύσκολη,η πολιτική κατάσταση στην πατρίδα είναι τόσο εύθραυστη και ασταθής ,που μας κάνει να το σκεφτόμαστε διπλά και να αποφασίσουμε να ταξιδέψουμε προς τα εκεί.
Θα είταν τόσο σημαντικό για μας να βλέπαμε κάποιο σημάδι καλλιτέρευσης της όλης κατάστασης τώρα που μπαίνει το καλοκαίρι και θα μπορούσαμε να νοιώσουμε κάπως πιό καλά ,αλλά ούτε αυτό γίνεται από κανέναν ,γιαυτό αιωρούμαστε όλοι σε τι απόφαση να καταλήξουμε.
Αντί να ακούμε από στόμα, πρωθυπουργικό παρακαλώ,ότι η οικονομία ανακάμπτει ,χωρίς κανένα ίχνος αποδείξεως ,καλά θα είταν να βλέπαμε χειροπιαστά και με αριθμούς κάποια καλλιτέρευση για να αισθανθούμε πιό άνετα και να πάρουμε λίγη αισιοδοξία που τόσο πολύ την έχουμε ανάνγκη.
Την Ελλάδα την λατρεύουμε και την αγαπούμε όλοι το ίδιο,αλλά ένα ταξίδι μιάς οικογένειας τώρα θέλει πολύ σκέψη και οικονομική άνεση.
Εφόσον τα πράγματα έχουν τόσο πολύ αλλάξει ,πρέπει και οι ταξιδιώτες να έχουν την απαιτούμενη ευχέρεια και τον απαραίτητο ζήλο για να πραγματοποιήσουν ένα ταξείδι προς την πατρίδα.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο Αμερικανός και Ελληνοαμερικανός τουρίστας είταν πάντοτε ο καλλίτερος τουρίστας για την Ελλάδα, όχι μόνο γιατί ταξειδεύει συχνά προς τα εκεί, αλλά γιατί ξοδεύει περισσότερα και επιστρέφει σχεδόν κάθε χρόνο για να περάσει πάλι καλά όπως πάντα.
Εμείς λοιπόν περιμένουμε από το κράτος και την οικονομία να παραμερίσουν την κρίση και να κάνουν βήματα πραγματικής ανάκαμψης ,γιατί όσο πλησιάζει το καλοκαίρι και κλείνουν τα σχολεία τόσο ζυγώνει ο καιρός που ο τουρίστας αποφασίζει πού θα περάσει το καλοκαίρι του.

Κ.ΚΑΤΕΧΗΣ
2013