ΣΚΕΨΕΙΣ
Ξανά στο μονοπάτι της κρυφής της συλλογής
σ’ένα δωμάτιο στοιβαγμένο με αναμνήσεις,
δίπλα σε λέξεις πεταμένες δω και κει
που με λαχτάρα προσπαθώ να συμμαζέψω.
Χαρτιά πολλά και η μελάνη σκορπισμένη
απ’ άκρη σ’ άκρη της ζωής και της χαράς,
μένω εδώ για να χαϊδέψω τα όνειρά μου
να βρώ γαλήνη στην γωνιά της μοναξιάς.
Παίρνω πολλές από τη γη σκόρπιες ελπίδες
με προσοχή τις αραδιάζω στην σιωπή,
φτιάχνω παλάτια που κρεμώ απ’ τη ματιά μου
να ξεκουράσω το ιδρωμένο μου κορμί.
Δένουν οι σκέψεις που ατενίζω στο περβάζι
παίρνουν ψυχή και σώμα γίνονται διπλό
μα με κοιτούν σαν της βροχής οι σκόρπιες στάλες
σαν να φωνάζουν στο χαρτί να τις χαρώ.
Πέρασε η ώρα, το σκοτάδι έχει βαλτώσει
μες την ψυχή και στην νυχτιά που αγγομαχεί,
λέω να κρεμάσω τα μεσάνυχτα στις λέξεις
και να τελειώσω με της λύπης την κραυγή…!!!
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΕΧΗΣ
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΜΑΗΣ 2021
