Και σαν την πάχνη κοματιάζεται η νύχτα
έρημος μοιάζει ο ίδιος δρόμος κάθε μέρα
κι η επιστροφη που με τρομάζει στο σκοτάδι
οσο κι αν θέλω να τα βλέπω οτι είναι άλλα
μια σκέψη άλλη πεισματάρα με σουβλάει
σα να με κόβει με την άτυπη ανάσα της
και να μου λέει να προχωρήσω ίσια μπρός.
Άτυχο σήμερα και πάλι το κορμί , νομίζω
Πως δεν θα μπορέσω να το φυγαδεύσω
Σε άλλες νύχτες που το φώς θα κυνηγά
Σε άλλα χείλη που θα στάζουν ρίγη ξένα…..
Κ.Κατέχης
Φλεβάρης 2008