ΣΤΑΣΗ
Δεν θέλω πια καινούριους φίλους
είμαι σε στάση αναμονής….
Κι αυτούς τους λίγους που απομείναν
δεν τους επέλεξε κανείς.
Είμαι της ώρας το καμίνι,
της μέρας η κακοτοπιά
και της βδομάδας η σελήνη
που δεν με ξέρει τώρα πια.
Οι φίλοι γίναν μετανάστες,
σε χώρες που δεν έχει αρχή
μέρες απόμερα μονάχοι
που δεν τελειώνει η προσευχή.
Λένε πως μοίρασαν τα πλούτη
πως ξέχασαν τη συλλογή,
λες και τ’ ανθρώπου η συνήθεια
ανάγκη είναι κι επιλογή.
Λένε πως έφυγε ο προστάτης
κι ο Ποσειδώνας λέει μαζί,
πως πείρε τη Σαπφώ στα πλάτη
και στην Ευρώπη που δεν ζει.
Λένε πολλά κι ακόμα ξέρω
πως λένε ψέματα συχνά
γιατί τ’ ανθρώπου η συνήθεια
δεν σταματάει πουθενά.
Κ.Δ.ΚΑΤΕΧΗΣ