ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Σαν μια κραυγή απ’ τον κάτω κόσμο

ακούστηκε το κλάμα του μωρού,

από το κρύο καταφύγιο του τρόμου

και το απαίσιο απάγκιο του καιρού.

Τί ήρθες να κάνεις τέτοια ώρα  δεν μας λες !

δεν άκουσες τί γίνεται εδώ πέρα;

Ο χαλασμός δεν έχει τέρμα ούτε λεπτό

κοίτα τί γίνεται στη γη και στον αγέρα….

Δεν ξέρεις άραγε τον άνθρωπο εσύ,

δεν έμαθες ακόμα να σκοτώνεις,

μα σαν περάσει η βραδιά και  ξεχαστείς

το πόσο γρήγορα θα δείς ότι ματώνεις.

Αυτά τα αθώα τα ματάκια τα γλυκά

την πίκρα έχουν σχηματίσει σαν φεγγάρι,

και δεν μπορεί ούτε η μάνα τώρα πιά

την αγωνία από τα μάτια σου να πάρει.

Τι τύχη άραγε να΄ρθείς εδώ  στη γη

τώρα που ο άνθρωπος τον άλλον τελειώνει

χωρίς ντροπή και μετρημένη ενοχή

και για μια άγνωστη αιτία να σε σκοτώνει.

Κλάψε λοιπόν πριν ξεκινήσεις να ρωτάς

γιατί ο κόσμος μάλλον έχει τελειώσει,

δεν θα προλάβεις να ανασάνεις δυό φορές

από ψηλά θα΄ρθει ο εχθρός να σε σκοτώσει.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΕΧΗΣ

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

ΜΑΡΤΗΣ 2022