ΤΟ ΤΕΡΜΑ
Κρεμάστηκε ο πλανήτης Γη
σε κάποιου Εφιάλτη το σκοινί
στην άκρη του κυκλώνα…
Και ξαφνικά αιμορραγεί
εκείνη η αόρατη πληγή
που καίει στον Αιώνα…!
Μάτι στο αόρατο κλειδί
σαν μια κορνίζα στη χλιδή
που γίνεται απάτη,
να παιχνιδίζουν τα παιδιά
και μείς πίνοντας τσικουδιά
να νοιώθουμε γεμάτοι.
Δεν μας αρκεί πια η συμφορά
τα σίδερα πολύ γερά
στα χέρια τα δεμένα,
όσο αν φωνάζεις στη σιωπή
κανείς ποτέ του δεν θα πει
βοήθα με και μένα.
Σκύβεις το βλέμμα σιωπηλός
το σώμα σου έγινε πηλός
και λειώνει μες τον ήλιο,
έγινε η ζωή φρικτή
και στέκεις στην καταπακτή
στου Άδη το Βασίλειο.
Όλα τελειώνουν ξαφνικά
η ανάσα βγαίνει ασφυκτικά
σαν να ‘ναι η τελευταία,
και συ με στόμφο χαιρετάς
με λύπη πλέρια τους κοιτάς
και κλείνεις την Αυλαία….
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΕΧΗΣ
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΓΕΝΑΡΗΣ 2021