ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ

Ο Κώστας Κατέχης γεννήθηκε στην Ερείκουσα το 1957 και μετά το Δημοτικό μετακόμισε στην Αίγινα όπου συνέχισε στο Καποδιστριακό Γυμνάσιο του νησιού για τέσσερα επίσης χρόνια. Το 1973 μετανάστευσε στην Αμερική όπου ζει μέχρι σήμερα συγκεκριμένα στην Νέα Υόρκη τον περισσότερο καιρό. Η αγάπη του για τα Ελληνικά γράμματα και τις τέχνες τον έκαναν να ασχοληθεί με την λογοτεχνία και την ποίηση όπου για πολλά χρόνια γράφει και αρθρογραφεί σε πολλά ομογενειακά και ορισμένα Ελληνικά έντυπα. Με την ποίηση ξεκίνησε το 1994 όπου και κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή στην Νέα Υόρκη. Σήμερα ασχολείται με την ραδιωφωνία και την αρθρογραφία σε ομογενειακά μέσα και έντυπα. Η εκπομπή στον Hellas FM είναι συνήθως λογοτεχνική και προωθεί πολλούς αξιόλογους ομογενείς καλλιτέχνες , συγγραφείς και ποιητές…….

 

ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ

 

Γύρω μας κάγκελα ψηλά και σκουριασμένα

από τα χρόνια που μας πήρανε, χαμένα

Η καγκελόπορτα χωρίς κλειδί και κλειδωνιά

και μεις μισόγυμνοι στη βαρυχειμωνιά.

Ούτε σκοπός υπήρχε κάπου οπλισμένος

ούτε σκοπός να φύγουμε επομένως.

Κοιτούσε πάντοτε κλεφτά ένας τον άλλον

με τον μανδύα που φορούσαμε των άλλων.

Άδικη ψεύτρα καταδίκη απ’ τα καράβια

που δεν μας έδιναν ψωμί, ούτε μοράβια.

Κάναμε στάση εργασίας απ’ την πείνα

και κείνος έδειχνε τον τάδε και τον δείνα.

Με μιά κουκούλα στο κεφάλι και δυό τρύπες

σε ρώταγε, στον διπλανό σου τώρα τί είπες;

Με το μεσαίο δάχτυλο εσένανε να δείχνει

χωρίς να αγκίζει, για να μην αφήνει ίχνη.

Και μας μπαρκάρανε μαζί μιά μέρα κρύα

να ανταμώσουμε με της ποινής την αδικία.

Μα η φυλακή μας ήταν ανοιχτή και γκρεμισμένη

ήταν στα δύο και στα τέσσερα κομμένη.

Χωρίς σημάδια και χωρίς περιπολίες

ούτε και φύλακες με τις βαριές τους πανοπλίες.

Είμαστε όλοι μας χαμένοι και ναυάγια

στην άκρη της μαούνας και στα πλάγια.

Μια φυλακή πολύ αλλιώτικη απ’ τις άλλες

που δεν υπήρχανε πατώματα ούτε σκάλες.

Και μείς, ένας πάνω στον άλλο στοιβαγμένοι

χωρίς τσιγάρο και χωρίς κανείς να βγαίνει,

μήτε απ’ την πόρτα  λίγο κάπου να κοιτάμε

να μην μας βλέπουν οι απ έξω που βογγάμε.

Παρατημένοι στην απόφαση της μοίρας

Και μοιρασμένοι στην σαπίλα της αλμύρας,

μέχρι που νά ΄ρθει η ώρα να λογαριαστούμε

και με του Άδη τη φωτιά να γνωριστούμε.

Να λυτρωθεί κάθε ψυχή απ’ το μαρτύριο

και για την κόλαση να βγάλουμε εισητήριο.

Κ.Δ.ΚΑΤΕΧΗΣ

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

ΜΑΗΣ 2020

 

 

 

LinkedIn
Share
error: Content is protected !!