Ω ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ …
Ω Καραντίνα σ’αγαπώ, σέ θέλω, σε λατρεύω
είσαι το πάν που έψαχνα και χρόνια σε γυρεύω…
Μέσα σε τούτη τη ζωή σε τούτη τη ρουτίνα
Ηρθες σαν όνειρο εσύ γλυκειά μου καραντίνα
Ήρθες και με ξεκούρασες με χόρτασες με ύπνο
Τρώγω και πίνω άρχοντας τώρα εγώ θα γίνω.
Απ το πρωΐ στις δώδεκα σηκώνομαι και τρέχω
Απ το κρεβάτι στον καναπέ τρείς ώρες δεν αντέχω.
Ύστερα σαν τον σούπερμαν πετώ για την κουζίνα
και με τις κατσαρόλες μου ψήνω στην καραντίνα.
Ω τί ωραία, τί όμορφα πόσο το απολαμβάνω
Και μια μπριζόλα στη φωτιά ξεροψημένη βάνω.
Ρίχνω πατάτες και τουρσί σαλάτες και κρασάκια
Στης καραντίνας το καλό να πάνε τα φαρμάκια.
Δυό μήνες, τρείς ή τέσερις ή και σαράντα χρόνια
Την καραντίνα την καλή θέλω να έχω αιώνια.
Να μή με βγάλετε ποτέ, μέσα από το σπίτι
Να γίνω αητός και να πετώ στο μπάνιο σαν σπουργίτι.
Σημαία τον κορωνοϊό θα κάμω πέντε μέτρα
Και θα τη βάλλω στου σπιτιού την πιό ψηλή την πέτρα
Να τηνε βλέπει ο Λαός και όλοι οι γειτόνοι
Να λένε πώς περάσαμε τότε που ήμαστε μόνοι.
Αφού το θέλει ο Θεός Πάσχα μεσ’ την κλεισούρα
Χωρίς τσιλίκουρδα κι αρνί, χωρίς καθόλου σούρα.
Δυό δυό παρέα και μακρυά γιορτάστε και γευτήτε
Και όλοι τα κόκκινα αυγά πο’ μακρυά τσουγκρίστε
την καραντίνα αυτή παιδιά την θέλω σαν το μέλι
Κι απ΄το πολύ το φαγητό να γίνω σαν βαρέλι.
Να μην μπορώ ούτε διπλαριά να βγώ από την πόρτα
Και να έχω διπλασιαστεί απ’ ότι είμουν πρώτα.
Να μήν μπορώ να κουνηθώ με την πολλή κοιλιά μου
Και να μη με γνωρίζουνε ούτε και τα παιδιά μου.
Φέρτε λοιπόν κορωνοϊούς φέρτε μου καραντίνες
Και μη σας νοιάζει τί θα πούς οι διάφορες Κατίνες
Εμένα με ξεγέννησε η Γκέλλω του Νικόλα
Και θα γουστάρω τη ζωή πούνε γεμάτη απ όλα.
Που έχει πολλές αποκοτιές κι ακόμα συγκινήσεις
Και καραντίνες να μπορείς τον κόσμο να κινήσεις.
Να γίνεσαι πιστό σκυλί στους κορονοεφευρέτες
Και να σου γίνεται η ζωή σαν του τυριού τις φέτες.
Να τρώς να πίνεις σαν Πασσάς και να δοξολογείσαι
Ξάπλες να ρίχνεις σαν Αγάς ποτέ να μην κινείσαι.
Να γίνεις σαν τον βούβαλο να τρέχεις σαν χελώνα
Και να θυμίζεις γάϊδαρο μέσα σε ελαιώνα.
Άϊντε λοιπόν τεμπέλιασα και σαν πολλά έχω γράψει
Τουτος ο κορωνοϊός, πως πάει θα μας κάψει.
Θα μας αφήσει σάκατους στο νού μας και στο σώμα
Και θα γελάμε ζωντανοί, μα και νεκροί ακόμα.
Κ.Δ.ΚΑΤΕΧΗΣ ΚΑΝΑΤΑΣ
