ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
Αιώνες τώρα,
τόση φωτιά
τα μάρμαρα που αντέχουν,
κι απόμειναν στη γή να μας κυτούν
και να μας ψιθυρίζουν…
Αιώνες τώρα,
μαρτύριο η ψυχή,
στις γκρεμισμένες πέτρες
δεν παραδίνεται εύκολα
εκεί γύρω πλανιέται.
Φωτιά και ατσάλι
και λόγια αμαρτωλά
δεν σε λυγάνε,
κι ο αγέρας τρέμει .
Πάνω σ’ αυτά
τα χιλιοκαμένα σου χορτάρια
πάντα υπάρχεις…
Είσαι το Φώς που καίει
εκείνο το λαμπρό,
της Λευτεριάς.
το Φώς πού σού’ κλεψαν
μια νύχτα που δεν ήλθε,
και σύ αγκαλιά με την ελπίδα
ξενυχτάς……
Κ.Δ.ΚΑΤΕΧΗΣ