Κώστας Κατέχης

Τ ΄ άστρα μέ μάλωσαν ξανά λιγάκι παραπάνω Γιατί εδώ ξενύχτησα , παρέα νά σου κάνω Να βλέπω τις κορδέλες σου πνιγμένες στα μαλλιά σου Και να ζητώ...

Ξυπνούσα πάντα απ’ το νερό , που χτύπαγε στούς βράχους. Τα πρωινά, που τη δροσιά μου κούρνιαζε στα μάτια, Κι απο το μέτωπο ψηλά με ένα λευκό μαντηλι...

Φύκι μου ατελείωτο μώλε μαϊστροδαρμένε άγκυρες που σκουριάσατε σκοινιά που δεν ξεχνάτε. Τα καΐκια σου βυθίστηκαν τα ξάρτια χαμηλώσαν και τα πανιά...

Πόσους αιώνες αντηχούν τα βέλη στην ψυχή σου πόσα βουνά και ρεματιές χαράζουν το κορμί σου ! Πλαγιές και κάμποι ,ανοίγονται μέσα απ το πέρασμά σου...

Μαννα περιμενε Μανα μην κλαις Μαννα υπομενε Θα’ρθω να λες. Ανοιξη τωρα Και στη βροχη Περασε η ωρα και μοναχη προσμενεις παλι ποτε θα’ρθώ κι απο το...

Πόσα κομμάτια μάρμαρα και πέτρες έχεις κλέψει, ξένε που την πατρίδα μου πέρασες να γνωρίσεις ; Δεν έχεις μάρμαρα εσύ, εσύ δεν έχεις πέτρες ; Α......

Τούτη η λάσπη των Πρεσπών που ρίξατε τα δύχτια, ψάρια θα πιάσετε νεκρά και αχινών αγκάθια. Ασήκωτα θἀ 'ναι,βαριά από τις μαύρες τύψεις και με...

Εμένα με ξεγέννησε η Γκέλω του Νικόλα στις τρείς τα ξημερώμματα του Αγίου Σπυριδώνου. Δεκέμβρης μήνας δώδεκα, κρύο βροχή και μπόρα. Και στείλανε τον...

Δεν ξερω ποσο μακρυα Και ποσο καιρο θα παρει. Τουτα τα αγρια σημαδια των καιρων Μ’εχουν τρομαξει τοσο……. Ωσαν τα βηματα μας μητε μπροστα , μα μητε...

Όταν λευτερωθεί η Ελλάςκαι σύ με τους Θεούς μιλάς, του Ήλιου ημέρα ξημερώσειτο Φώς του Απόλλωνα ν' απλώσει, στο κύμα πάνω γράψε...

Είμαστε εμείς της Διασποράς το Γένος και η αιτία για να γεννιέται από μακρυά ο Πλάτων και η Παιδεία. Για να θεριεύει ξαφνικά η Οδύσεια και η Ιλιάδα...

Θέλω πίσω τους Θεούς μου τα γλυπτά και τους Ναούς μου.... τους Δελφούς, τους Παρθενώνες τις σπασμένες μου κολώνες. Θέλω πίσω την Αλκμήνη τη Λητώ και...

Όσα μας μείναν μάρμαρα, όρθια και περήφανα, στη Γή των Δαναών και των Ιώνων. Χωρίς φωνή, μα δυνατά και ήρεμα φωνάζουν, πως ήρθε η ώρα να φανεί το...